Projekt „Odzyskać z niepamięci - KL Ravensbrück” prowadzony jest nieprzerwanie (pod różnymi nazwami) od 2004 roku. W wyniku pierwszych spotkań byłych więźniarek, z młodymi wolontariuszami, powstała wówczas pierwsza publikacja pt. „Odzyskać z niepamięci”, wydana przez Fundację na Rzecz Kobiet - JA KOBIETA. Ideą projektu jest zachowanie od zapomnienia ofiar i historii hitlerowskiego obozu
koncentracyjnego dla kobiet KL Ravensbrück.
Obóz działał w latach 1939-45 przez jego piekło przeszło 132 tys. kobiet 28 narodowości, zginęło około 92 tys., w tym ok. 40 tys. Polek. Więźniarki były wykorzystywane do prac niewolniczych, na rzecz firm niemieckich, poddawano je torturom psyhicznym i fizycznym, przeprowadzano zbrodnicze doświadczenia pseudomedyczne – w większości na młodych Polkach.
Operacjom kostnym i mięśniowym poddano 86 więźniarek, w tym 74 Polki, więźniarkom wstrzykiwano też bakterie. Wyzwolenie obozu przez Armię Czerwoną niosło ze sobą kolejne cierpienia i rażące przykłady łamania praw człowieka.
Celem naszych działań jest promocja praw człowieka i jednostki, w kontekście jednego z najtragiczniejszych przykładów ich łamania w historii ludzkości. Także działanie na rzecz przeciwdziałania dyskryminacji ze względu na wiek i płeć. Kieruje nami potrzeba upowszechniania przemilczanej historii i martyrologii kobiet KL Ravensbrück. W podejmowanych działaniach pokazujemy, ku przestrodze dla żyjących i przyszłych pokoleń, że taki dramat nie powinien nigdy więcej się powtórzyć. Dramat który człowiek zgotował człowiekowi.
Historia obozu koncentracyjnego KL Ravensbrück dotknęła bezpośrednio - najbliższe nam osoby, były więźniarkami KL Ravensbrück. Znalazły się tam po Powstaniu Warszawskim. Nasze działania biorą się z potrzeby serca – jesteśmy częścią tej społeczności Kobiet, to nasze Babcie, Mamy, Ciocie, Teściowe, Przyjaciółki... Wszystkie one doświadczyły traumy pobytu w KL Ravensbrück. Jednocześnie były i są to kobiety zdeterminowane w swoim przyznawaniu się do polskości, w walce o polskość, w walce o tożsamość naszego narodu, i prawo jednostki do wolności. Działamy po to żeby zachować od zapomnienia wspomnienia naocznych Świadków Historii/Świadków Czasu.
Archiwizujemy efekty naszych działań dla przyszłych pokoleń - nie tylko Polaków. Poprzez działania dt. polskiej historii chcemy praktycznie stosować/wdrażać ideę solidarności międzypokoleniowej, a także solidarności między kobietami, jak również uczyć tolerancji i ważności praw człowieka, w kontekście jednego z najtragiczniejszych przykładów ich łamania, w historii ludzkości.
Ważna jest dla nas tożsamość historyczna, chcemy poznać się nawzajem i zrozumieć problemy, powody podejmowania decyzji, chcemy dowiedzieć się „skąd pochodzimy”. Pokazać, zwłaszcza młodemu pokoleniu, jak fascynujące rzeczy mają do powiedzenia osoby starsze i walczyć z stereotypowym postrzeganiem seniorów.
Projekt realizujemy w szczególności dla żyjących Świadków Historii, ich rodzin, bliskich, zmarłych Ravensbruczanek. Ludzi wrażliwych, dla których tożsamość historyczna jest ważna - do młodych i do starszych, kobiet i mężczyzn. Polaków i innych ofiar represji nazistowskich. Polonii, mieszkańców różnych krajów dotkniętych lub/i zainteresowanych tematem. Potencjalnych wolontariuszy, w
każdym wieku, chcących zaangażować swój czas na rzecz intensywnej realizacji projektu.
Adresatem projektu są osoby zainteresowane kształceniem świadomości obywatelsko-politycznej w m.in. instytutów naukowych, muzeów, nauczycieli, metodyków nauczania. Instytucji polskich i międzynarodowych, organizacji pozarządowych, osób indywidualnych, które zainteresowane są współpracą. Celem projektu jest propagowania idei, tworzenia projektów i publikacji na temat zanikającej pamięci.
Zaplanowane działania:
- Prace nad uchwaleniem ustawy o dniu pamięci, spotkania z politykami i instytucjami, współpraca przy tworzeniu ustawy.
- Dotarcie do byłych więźniarek, które są żywymi świadkami historii, spotkania indywidualne i grupowe, nagrania wywiadów, audio i video, archiwizacja zdjęć i wspomnień.
- Edukacja młodzieży na drodze dialogu międzypokoleniowego - poprzez spotkania z więźniarkami, spotkania edukacyjne, debaty, projekty specjalne.
- Zaangażowanie nauczycieli i uczniów we wspólną pracę nad projektem i spotkania z byłymi więźniarkami.
- Wydawnictwo – opracowanie i publikacja wydawnictw upamiętniających i kultywujących pamięć o ofiarach obozu, oraz martyrologii więźniarek.
- Prace nad stworzeniem muralu/murali w przestrzeni miejskiej, w celu budowania masowej świadomości historii obozu koncentracyjnego KL Ravensbrück.
Całość artykułu http://uczyc-sie-z-historii.pl/pl/projekty/zobacz/192
